Yalnızlığa Ağıt

Kışın, avuçlarımdaki sulak araziden
Maviye dalarken kısraklı gözlerin
Dudakların, o biçare
Uzaklardan fısıldar
Gözlerimde yeşeren her nebata
Dokunabiliyor gözlerin
İçimde uçuşan her hiçe
Aborjinler denirdi uzaklardan fısıltılarla çığlık atanlara
Bilemezdim tabuların ferlerinde söndüğünü
Şimdi her mavi gözden bir siyahlık beliriyor
Yavaştan bütün gözler sana boyanıyor
Yeşil siyaha
Kahverengi siyaha
Siyah, siyaha boyanmak için savaşıyor
Doluluğun vagonda çıkardığı çığlık gibi İçimdeki boşluk
Her mavi
Siyaha oynuyor
Moskova,
Prospekt Vernadskogo