Tiyatroda Gülmece

“Tıpkı denizin yüzeyinde dalgalar sürekli kabarırken alt katmanlara derin bir dinginliğin hâkim olması gib Dalgalar çarpışırlar, birbirlerine girerler, denge ararla Beyaz, yumuşak, oynak bir köpük, dalgaların değişen hatlarını takip eder. Bazen kıyıdan çekilen bir dalga bu köpüklerin izini bırakır kumsalda. Yakınlarda oynayan çocuk köpükten bir avuç almaya geldiğinde şaşırır: Sıktığı avucunda birkaç damla su kalmıştır sadece. Dalganın getirdiğinden çok daha tuzlu, çok daha acı bir su. Gülme de aynı bu köpük gibi doğar. Toplumsal hayatın dış yüzeyindeki küçük isyanları haber verir. Bu alt üst oluşların oynak şeklini anında gözler önüne serer.
O da tuzlu bir köpüktür.
Köpük gibi ışıldar.
Tatmak için bu köpükten bir avuç alan filozof da elinde kalan bu azıcık şeyde bir acılık bulacaktır.”