The Divan of Lost Things Kayıp Şeyler Divanı

Having collected some memories, the blues of Al-Magrib,

I settle. Having lost a tempest,

I salt.

Having discarded some winds,

I swoon.

The city, metal noised and smoked, is muted with my thoughts.

And the faces of old women with eyes of changing colours sit in their windows, a sea passes them

slow.

Bazı hatıralar toplamışken,

Magribin mavisi, yerleşirim.

Bir fırtınayı kaybetmişken, tuzlanırım.

Bazı rüzgârlardan kurtulmuşken, bayılırım.

Şehrin metal gürültüsü ve isi boğulur düşüncelerimle.

Ve yaşlı kadınların yüzleri değişen renkleriyle gözleri cam kenarında oturur, deniz usulca geçer onlardan.