Sınırlar Arasında Hüznün Toprağı Balkanlar’dan Geleceğin Gücü Avrasya’ya

Balkanlar’da dolaşırken hüznün ağır örtüsü üstüme çöktü...

Kafkasya’da bir özlem.

Uzakdoğu’da “Biz niye yapamayalım!“ duygusu....

Özbekistan’da cebimizde Aripov’un şiirleri, bir Semerkant gecesi...

Uluğbey’in rasathanesi, bilimin doğum yeri...

Komrad’da bir kadın, bir düğün gecesi, kolumu sıkıca tuttu, sessiz bir çığlık attı “Kızım İstanbul’da, bul onu!“

Tahran’da Asgar Fardi, bana bir İstanbul şiiri okudu. Sonra dikti gözlerini yüzüme, “Ben İranlıyım“ dedi. “Türkiye’ye kar yağsa, burada üşürüm.“

Halep’te Abdurrahman Herran, bir emlakçi... “Her şeyimi veririm amca oğlumu bulmak için...“ Gözyaşları tapu paftalarının üzerine aktı.
Moskova’da sıcak bir kahvehane... Avrasya Hareketi lideri Aleksandr Dugin’i dinliyorum. Sandalyenin üzerindeki kalpakta yüzyılın hikayesini görüyorum.

Kazan’da Rafael Hakimov’un evindeyim. Sultan Galiyev’in yaşamını dinliyorum. Pekin’de Ren var. dağların ardındaki dağları, göklerin ardındaki gökleri anlatıyor.

“Bir dağın zirvesine çıkmayın, zirve nedir bilmez ki“ diyor.

Yazılanların ve çizilenlerin ötesinde “göklerin ardında gökler“ var.

Sisin ardından dalga dalga beliren deniz.

Ufkun Ötesinden Başka Ufuklar...