Sıfır

“Kalemi hiç kaldırmadan çizeceksin” demişti öğretmenim sıfırı öğretirken. O günöğrenmiştim tüm sonların başlangıçla buluşmaya yazgılı olduğunu. Bunu hiç unutmuyorumama her sahneye çıktığımda repliğimi unutuyorum artık. Hep aynı şeyi söylüyor öğretmenim ozaman: “Otur! Sıfır! ” Hayat dersinden sınıfta kalıyorum ha bire. Baştan başlayıp sonaulaşıyorum; sıfır. Geri dönüp sondan başlıyorum bu kez, başa dönüyorum yine; sıfır. İçindeboğulduğum, sınırlarını gide gele bin kez çizdiğim o çemberin çeperini zorlama girişimi buöykü de.

Aynı diğerleri gibi...

Sıfır noktasındayım ve yanıyor su...

Kalemi kaldırmalıyım artık...