Şeref Yaylasında Bir Gül Kanıyor

Allah’ın selamı üzerinize olsun.
Ey abı hayat suyundan içen al mermer taşların üzerine oturan güzel kız.
Masmavi gökyüzü yorgun toprak bitkin sen ise matemli ve kırgın
Berrak pınarlar sessiz kanlı gözyaşı döküyor
Sevdalar ihanet üzerine kurulmuş kalemler hayâsız aşk kokuyor.
EY matem yüklü kervan aşkın dramını yazan mor salkımlı dağların küheylanları sevda sesiyle inleyen sazım. Türküler çınlayan berrak sular, eski sevdalar nerde kaldı yegâne yolar güzergâh değiştirdi. Aşk günü birlik heves oldu. Güller tükendi ala rengin çiçekler soldu ey deli divane ay sultan.
Sen benim Cilvelim, nazlım Zühre renklimsin
Kalbimin hırsızı kınalı keklik misali güvercin heybetli bakışlım
Nazeninim Nazlım, hoş sözlüm gerdan güzeli al benekli inci dişlim gözistan ırmağında beslenen sunam
Reyhan kokulu topraklar ne ki yanında sen benim kalbimin yegâne sahibi pamuk yüzlü ırmak gözlüm güneş gibi parlak ay gibi geceyi aydınlatan varlığım.