Otopsi Raporu

Bazı şairler hayata olumlu yönden bakarlar ve bu bakışın sonucu aşk ve umut şairi olurlar. Şairlerin çoğu böyledir, elbette bu şairlerin acıyı, hüznü yazmadıklarını söylemek istemiyorum ama bu şiirlerinde bile umudun sisi, aşkın ve sevginin parıltısı gözükür. Bazı  şairlerse hayatı olumsuz yüzünden görürler ve dibe vurmuşluğu, vurgun yemişliği yazarlar, acının gerçek şairleridir bunlar. Hüzün bile acının şavkıyla titre böyle şiirlerde. Volkan Tepe hayatı tam anlamıyla olumsuz yüzünden gören şairlerden. Her şiiri bize derin bir yaralanmışlığı, umutsuzluğu, acıyı, dipte çırpınmanın bir kader olduğunu sezinletir, düşündürür. Ender şairlerdendir bu bağlamda. O da şiirlerinde acının hayatın bir yüzü olduğunu değil kendisi olduğunu söyler her zaman. Zira acının da bir sonu vardır ama hayat zaten kirli ve pis ise hayat başka türlü nasıl olabilir? Böyle bir hayat şair birey için asla umut vaat etmez, aşk ve umut yaşanacaksa bu cangılda yaşanmaya mahkumdur. Bu poetik duruş ve şiiri nasıl inşa edeceği hususunda yaman bir bilinç birleşince farklı ve tertemiz bir şiir okuyoruz. Aşağıdaki şiirde Volkan Tepe'nin poetik bir duruş olarak hayata bakışının bütün yönlerini görüyoruz. Bu kitabı yayımlamak şiire ve hayata çok seyrek rastladığımız farklı bir bakışı kazandıracaktır şiirimize. Dinleyelim:  
Suikast
bugün
kısa namlulu sözlerle
öldürdün kendini
ve olay yeri
kalbimdi