Ontolojik Mertebe Olarak Misal Alemi ve Kişisel ‘Metaverse’imiz

“Geçmiş ve gelecek insana göredir. Yoksa hakikat âlemi birdir. Bu âlem bir rüyadır. Zanna kapılma ey can! Rüyada elin kesilse de korkma, elin yerindedir. Dünya bir rüyaysa, başına gelen felâketler de geçicidir. Neden çok üzülürsün ki? Her şey üstüne gelip seni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde sakın vazgeçme. Çünkü orası gidişatın değişeceği yerdir. Bu âlemin, bu kâinatın kitabı sensin. Aç da kendini oku ey can! Kâinatın en uzak köşesi, senin içinde ufak bir nokta. Ama sen bunun farkında bile değilsin. Derdin ne olursa olsun korkma! Yeter ki umudun ALLAH olsun. Herkes bir şeye güvenirken; senin güvencen de ALLAH olsun…”
Hz. Pîr Mevlâna Celâleddîn-i Rûmî

“Allah her şeyi kuşatmıştır ve insana şah damarından daha yakındır. Ancak insanların çoğu Allah’a olan bu yakınlıklarının farkında olmadıkları için O’nu hep kendilerinin dışında aramaktadırlar. Oysa aradıkları şey kendi içlerinde gizlidir. Bu yüzden nefsini en iyi bilen Rabbini en iyi bilendir. Nefsi bilmenin yoluysa seyr-u süluktan geçer. İnsan süluk ederek Rabbine yaklaşır ve sonunda Rabbi kulun tutan eli, gören gözü, işiten kulağı durumuna gelir. Kul kendisinden görüp işitenin aradığı sevgili olduğunu fark eder, aradaki ayrılık kalkar. Artık Allah’a yakındır.”
İsmail Hakkı Bursevi