Nemrut’un Son Avı

Tahtirevani tasiyanlar degerli yüklerini yavasça yere birakip perdeleri yana çektiler. Tapinagin efendisi, disi bir aslanin yumusak hareketlerini andiran bir zarafetle asagi indi. Mesalelerin oynasan alevinde, kuzguni siyah saçlari, pariltili dalgalar halinde çiplak bedeninden asagi dogru akiyordu. Gögüslerinin ucuna karanlikta bembeyaz isildayan yakutlar ilistirilmis, narin kalçalarinin üzerine altin bir kemer takilmisti. Parlak siyah kirpiklerinin arasindan masmavi gözleri isildiyordu. Serenit, dilini kipkirmizi boyali dudaklarinda gezdirdi ve sonra konusmaya basladi:"Dagon, sana konukseverligin için tesekkür ederim. Yasami bahseden istar'dir, onu geri alan da. Tarlalari sulayan Istar'dir, kurakligi veren de. Istar, sürüleri bereketli kilar ve daha sonra kurtlara teslim eder, ne isterse onu yapar. Iste bu nedenle, verdigi sürece onun merhametinin tadini çikarinve öfkesinden korkun!"