Müjgan

MÜJGAN'A SÖYLENENLER...

Aşk adına ne çok şey anlatmıştım ona... Sevmenin sonsuz ve sınırsız, koşulsuz vermek olduğunu, ne çok anlatmıştım oysa... Sonu böyle mi olmalıydı?

SÖYLENDİKÇE SÜREN,

Ben anlattıkça, o da anlattıklarımı kavramayı deniyor ama yaşamış oldukları, geçirdiği sıkıntılar, bizi tam olarak kavramasını zorlaştırıyordu... Koşulsuzluğa inanmıyordu...

SÜRDÜKÇE DERİNLEŞEN,

İlişkimiz derinleştikçe içindeki korku büyümeye başlamış, teslim olmaktan çekinir olmuştu... Oysa kimse kimseye teslim olmuyor, birlikte bir yaşam kurulmaya çalışılıyordu.

DERİNLEŞTİKÇE İÇİNE ÇEKEN,

Çünkü yaşamakta olduğunun hiç bir talebi içermeyen bir sevda olduğunun artık o da farkındaydı ve "talep etmeyen bir ilişkinin var olabileceğini" bugüne kadar hiç, ama hiç düşünmemişti, onun için vazgeçiyordu, Vazgeçmesi için gerekli doğruları da arkadaşları ona çoktan vermişlerdi zaten.

GİRDAP GİBİ BİR ŞEYLER...

Onu içine çeken bu girdaptan kurtulması gerekliydi. Onun sorumlu olduğu bir oğlu vardı ve ondan vazgeçmeyecekti. Girdaba kapılmış olmak doğruları görmesini engellemiş, çocuğuna olan sevgisi ile bir erkeğe olan sevgisini karmakarışık etmesine neden olmuştu... Artık çıkış yoktu. Çaresizlik benim için Müjgân'sız bir yaşamın başlaması demekti...

Ve bu bana çok ağır gelmişti...