Müdür Baba

"Gelen heyet Metin´i ve amcasını da arabaya alarak şehrin yolunu tuttular. Halil´in kucağında, arabanın camından ıslak gözlerle baba evine son kez bir baktı, bir daha baktı, ne olduğunun pek anlamasa da bir şeylerin olup bittiğini tahmin edebiliyordu, Metin. Nereye gidiyordu, geri ne zaman geleceklerdi, eğer kalacaklarsa, acaba amcası kendisi ile kalacak mı? Geri mi dönecekti, bir eli ile deamcasının iki parmağına sıkı sıkıya sarılmıştı. Bu düşüncelerle araba hızlıca yol alırken doğup büyüdüğü evleri arkadaşları artık çok geride kalmıştı. Anlayamadığı, garip olaylara, hüzünlü anlara, ayrılıklara zaman zaman akan gözyaşlarına bir anlam verememişti.

İnsanların ilgisi kucaklayıp öpen komşu kadınların hırpalaması Metin´i bir hayli yormuştu. Körpe beyninde karmaşık düşüncelerle arabanın camından yol kenarındaki ağaçlara, tepelere bakarken birden amcası Halil´in kucağında uyuyakalmıştı."