Melankolik Aşk

Bazen öylesine seversin ki!
Sen bile korkarsın kendinden
Canın uyanmak istemez bu düşten
Sanki bir anlık gaflete düşecek gibi gelir sevgin
Oysa ki!
Hayallerinde ki yokluk duygusunun bastırılışıdır
Bilemezsin.
Bazen öylesine özlersin ki!
Hasret kelimesini bile duyamazsın
O şimdi burada diyemezsin, vardır belki de
Ama nasıl göstereceksin yüreğinin en kara beneğinde
Bazen der kalp hep bazen.
Bir umut besler, bitmek bilmeyen
Her şeye ümitle bakar yürek.
Kalbini yorsa da dayanmak gerek
Koşa koşa gidersin olunca erek
Ne kadar bekletir bilinmez felek
Unutma boşa gitmez verilen emek.
Hıçkırıkların nefesinde hapsolmasıyla başlar
Gerçek aşk
İşte oradaki sensin ey AŞK!