Mavi Aşk

İstanbul

Yordun beni İstanbul
Bitmek tükenmek bilmeyen
Yolların, yokuşların
Gözümü her açıp kapattığımda
Bir görünüp bir kayboluşların
Taşıyamıyorum artık seni
Ağır geliyorsun omuzlarıma
Ne boğazın masmaviliği
Ne de martıların sesleri
Avutabiliyor beni
Kör oldum sanki
Göremiyorum o güzel siluetini
Kayboluyorum sokaklarında
Bulamıyorum kendimi
O eski şaşaalı günlerimi
Haykırsam da fayda etmiyor
Duyuramıyorum sesimi
Hiç kimse duymuyor
Ah İstanbul
Asırlara ve zamana
Direnen yokuşların
Artık beni zorluyor
Söyle hadi
Onu bana geri ver desem
Verebilir misin
Veremezsin
Çünkü sen
O eski İstanbul değilsin