Kış Demi

Kar yağardı gök kubbe sakinleşirdi.
Kış günü de çiçek açardık biz, kardelen misali.
Beraber paylaşır, haliyle beraber yaşardık.
Yanı başımdaydın, hayaller kurardık.
Sohbet eder çayımızı yudumlardık
Demli olurdu çayın, gözlerin gibi.
Ve iki şekerli
Çayının şekerini karıştırıp vermeye bayılırdım.
Her tavrından, mutlu olduğunu anlardım.
Ve haliyle;
Ben de mutluluktan uçardım.
Gururun okşanırdı farkındaydım.
Fakat sen hiçbir zaman,
Farkına vardığımın, farkına varmadın.
Sen o anda sadece, sevilmeye odaklanmıştın.
Kısacası ben sevmeye, sen sevilmeye doyamamıştın.
Şimdi yoksun…