Kırkpınar Yağlı Güreşleri _{Geçmişten Geleceğe Uzanan Kültürel Miras}

Dünya üzerinde yüzyıllar öncesinden yapılmaya başlanan faaliyetler için “geleneksel” kelimesi kullanılmaktadır. Buradaki geleneksellik bir faaliyetin yüzyıllar öncesinden, toplumun belleğinde oluşturduğu anlam ve işlevlerdeki değişimi ile bunların kuşaktan kuşağa aktarımını ifade etmektedir. Bu minvalde yağlı güreş, Türkler açısından bakıldığında geleneksel sporlardan güreşin, bilinen türlerinden en fazla takip edileni ve uygulananıdır. Fakat Türk toplumu açısından yağlı güreşler sadece bir mücadele sporu olmayıp, farklı anlamlar da taşımaktadır. Örneğin, savaşa hazırlık durumunda düşmana bilenme, ruhun tatmini noktasında gücün kutsanması, milli gücü anlatan mitlerin meydana gelmesi ve ahlak gibi manevi bir değerin eğitimi hatta içgüdüsel olarak beslenmesi, kuvvet ile inancın yek vücut hale getirilmesi, hatta zaman zaman ibadetin sembolleşmesidir.
Bununla bağlantılı olarak bilimsel dille ifade edilen “kolektif bilinçaltı” başka bir değişle, içgüdüsel olarak Türklerin yerleştiği her yerde, takvimle de bağlantılı şekilde koyunlarla kuzuların katımında, toylarda, ocak tüttürmede, bayramlar ve sair törenlerde mutlak surette güreşin kendisine yer bulduğu ödüllerin dini motifler çerçevesinde üç, yedi, dokuz, kırk katları oranında verildiği de tespit edilmiştir.
Ayrıca yağlı güreşin icra edildiği mevkii olarak efsanelere dahi konu olan Kırkpınar’ın, günümüzde ilk defa Yunanistan sınırları içerisindeki Ammovonou (Simonia-Simavna) yöresinde başladığı, fakat Balkan Savaşlarından sonra şimdi yapıldığı yer olan Tavuk Ormanı mevkiine (Sarayiçi) taşınmıştır.