Kelebeğin Aşkı

Elimle dikmiştim fidanını saksıya

Suyunu ben dökmüştüm toprağına

Günler geçtikçe büyüdü

İçimdeki arzulara denk

Kök saldı budak saldı inadına

Yalnızlık kemirdikçe yaprağını

Gözüne bakardım kuruyacak diye yeşilinin

Beraberce beklerdik pencere arkalarında

Her yeni günle belirecek ümidi…

Sessiz, sensiz karanlık odamda

Bir o kalmıştı bel bağladığım

Ve bir yaz sabaha karşı

Bütün gözlerden ırak,

Bütün gönüllerden ayrı.

Açıldı beklediğim tomurcuk

Kurudu yaprakları!...