Kağnılar Giderdi İstiklal Yolunda

Rampada topraklar ağlıyor
Rüzgar yön değiştiriyordu
Böyle yokuş çıkılmazdı
İndirdile çocukları kağnılardan
Bebeleri alıp sırtlarına vurdular
Mermileri kucaklarına aldılar
Sedyelik olana kadar
Damarı tutan keçi gibi
Düşene kadar elden ayaktan
Elleriyle, tırnaklarıyla, omuzlarıyla
Ha babam ılgaz'ın yokuşuna dayandılar...