İnsanlardan Yalnız Çocukları Sevdim

Ben sadece küçük bir mucize istedim. Bu mucizeyle birlikte belki çok mutlu olacağım belki de çok fazla üzüleceğim. Ama bu benim hikâyem. Sessizliğimin içinde gözlerimle konuştuğum bir hikâyem. Kederi bende kaldı bu çocukluğun. Vuruldu yüreğim zaman zaman soluksuz kaldım.
Ama sonra hatırlamak, geçmişim de kapanmayan kara bir delik gibi büyütüyor yaralarımı. Artık unutmak için değil de bu kız çocuğu tekrar hatırlamak için yazıyor her şeyini gelişi güzel. Hatırlamak her ne kadar canımı yaksa da canım yandıkça güçlenir gibi oldu. Şimdiler de umutla birlikte güçlü bir kadınım…
Çocukluk;
Yazdıklarım vedalı bir yaradır sana.