Her Şeyden Çok Ağzını Severdim

"Küçükken gardırobun arkasındaki sığınağıma girmiş, elimde babamın tabancası, tetiği çekememiştim. O köşede, orada, duvarın kenarıyla, açılınca sığınağa kapı olan gardırop kapağının kesiştiği yerde oluşan o büyük yalnızlıkta büzülmüş, uzak, yalnız, gizlenmiş, kendimi dünyadan koruyordum, dahası tuzağımı kuruyordum dünyaya."

Yabanıl ve hırçın bir kız çocuğu, kıvırcık saçlı, koyu tenli, çingeneyi andırıyor. Aşırı, bastırılamaz bir baba sevgisi; neşe, şefkat, tutku. Ölüme karşı içgüdüsel bir çekim; acı ve çelişki dolu bir yaşam bağı.

Genç kızlığın başlangıcında ortaya çıkan hastalık; kişisel bir iç savaş; dünyayla, varoluşla, anneyle; ulaşılmaz güzellikle hesaplaşma.. o güzel yüzle, öpmeyi bilmeyen o ağızla hesaplaşma.

Yılların, anıların, belleğin değişkenliğinde düş ve gerçek. Özyaşam kesitleri...

Bilinçli ve acı dolu, kadınca bir deneyimin romanı: Tutkulu ve berrak.