Gönül Limanı

Ne sensiz dökülür hüznümdeki yapraklar

Nede sensiz yeşerir gönlümde filizlenmiş aşklar

Nede sensiz olur üzerime kâbus gibi çökmüş geceler

Anlayacağın her kelimem de sen…

Şafakla uyanır aşka susamış gözlerim

Üzerine kırağı gibi düşer sensizlik

Damla damla akar yerlere hayallerim

Demem o ki sevincim bile sen...

Yamandır bu gönülde aşk

Buğram, buğram çekebilmek tir seni bu gönülde aşk

Neylersin sensiz sevdiceğim dünya olsa köşk

Ne söyleyeyim hayalimde bile sen...

Umut olup yeşerdi içimde Sevdan

Nedir ki Şerif bu hayatta davan

Ayrılık mı bu kadar aklın yoran

Derdim de bile güzel sen...