Göklerin Kurdu

Çocukken bir hayalim vardi. “UÇMAK”Kagittan yaptigim uçaklarla oynarken, elimi uçak seklinde tutarak hizla kosarken adeta uçuyordum. Hizla atan kalbim heyecanimin, alnimdan süzülen ter ne kadar çalismam gerektiginin habercisi gibiydi. Sik sik yüksek bir yere tirmanip uçsuz bucaksiz gökyüzünde ufuga bakiyordum. Gökyüzünü seyretmek gökyüzü kadar genis bir yer açiyordu ruhumda ve ne kadar yolum oldugunu gösteriyordu adeta.Bulutlara dokunacak kadar yakin oldugumu görüyordum rüyalarimda. Bir gün uyandigimda ordaydim bulutlarin yaninda.Asiktim gökyüzüne ve bir sevgililer gününde geldi haberi SOLOTÜRK görevinin. Artik “UÇMAK” paylasmakti. Mutlulugu paylasmakti, gururu paylasmakti, vatan sevgisini paylasmakti, basariyi paylasmakti. Binler, onbinlerle paylastikça artiyordu duygular…Çocukken bir hayalim vardi. “GÖKLERIN KURDU” olmak.