Fatihin Kanatları

Genç yazar bir an düsündü. Galiba konuyu anlamisti. Bu askerler, Istanbul'un fethinden önceki bir zamanda yasiyorlardi. Ya korumakta olduklari su çocuk kimdi? Etrafindaki onca yetiskin insan kime hizmet ediyordu? Birisi, çocugun eline yay ve ok veriyor, digeri hedef tahtasini ayarliyordu. Çocuk kendinden beklenmeyen bir kuvvetle yayi geriyor, geriyor, bir müddet öyle bekliyordu. Bu arada nefesler tutuluyordu. Duyulur duyulmaz bir sesle “Bismillah!” diyen çocuk büyük bir hisimla firlatiyordu oku. Okun vinlama sesi, gökyüzüne yayilan “FETIH ASKINA'” sözüyle karisiyor, sakin gökyüzü birden bulutlaniyor, kizgin bir simsek, alevlerini âdeta hedef tahtasinin üstüne yagdiriyordu. Hedef tahtasinin ortasina yazilan “Konstantiniyye” kelimesi tam ortasindan vurulmus ve “n” harfi paramparça olmustu.