KİTAP HAKKINDA
Zümrüdüanka diye Kaf dağında kuş varmış
Bir aşkı yana yana ölmelerden kurtarmış
O bakış o gülüşten bizden geri ne kalmış
Bu sevda bitse bile küllerinden doğmaz mı
Pişmanlık duymuyormuş Zümrüt kızgın ateşte
Aşk için yanmalara razı olmuş güneşte
Yeniden doğmak varmış tekrar gelirken aşka
Dumanı tütse bile küllerinden doğmaz mı
Zümrüdüanka’yı da aşkmış dağa çıkaran
Ölmeyi göze aldım şimdi benim yakaran
Aşkın ta kendisidir kıyameti koparan
Şu güneş batsa bile küllerinden doğmaz mı
Ne vakit geçer bilmem can yakıyor aşk acım
Zümrüdüanka gibi doğ gel sana muhtacım
Sönmeden yetiş haydi yüreğimde kıvılcım
Kalp ayrı atsa bile küllerinden doğmaz mı
Zümrüdüanka gibi derdim aşka erişmek
Kolay mı sanıyorsun böyle işe girişmek
Bir daha nasip midir bilmem senle görüşmek
Aşk bizden gitse bile küllerinden doğmaz mı
Leyla da Mecnun için düşmüş yaban ellere
Perinin bu aşkı da düşsün dilden dillere
Ateş ve su gibiyiz bülbül aşkı güllere
Dikeni batsa bile küllerinden doğmaz mı
