Dar Zaman

Yükünü indirdi bulutun Olsaydı şimdi, bir meşelik, şurada. Taşa sıkışmış bir çiçeğin ayağı, Parklar sus payı, benziyor bir balkona Sele kapılır yağmur Oturamıyor bahar, bak, bahçe katında Ayrı bir ev açar yeşile insan Boşa akan bir su diye yaz. Mevsim toprak sahibi, hala Yaşıyor şehir dışında. Yerde kalmış bir ekin şimdi Boş haneler. Başaklar üstü açık uyumuş bir çocuk. Bir göl içini çeker... Kalabalık etmezdi yoksulluk ama Hayat yaş odunlar gibi, sobada.