Çalılıkta Aşk _{Karanlığın Öte Yanı}

Kadı ne kadar konuşursan konuş hep aynı yerdedir. “Bey yargılanamaz.” Bekir şu adamı biraz daha anlamak ister. “Kadı da yargılanamaz öyle mi, bey denen o soytarı nerede, nereye kaçırdınız, ya da nerede saklıyorsunuz?” Kadı çok vurduduymaz, hala kendisini beyin yargıcı zannediyor ki adam bir kibir abidesi. “Bilsek te söylemeyiz.” Bekir adamlara bakar, burada emniyette olduğundan emin.
“Şimdi benim adaletim başladı mı bülbül gibi ötersiniz, beyinizin zindanından başlayalım, eseriniz olan zindan. O zindanda eseriniz olan o kafatasları, iskeletler, insan kemikleri arasında bir gece geçirirseniz yeter, ne dersiniz, ya da jandarmaya vereyim adalet yerini bulsun, hangisi, bey denilen o şarlatan nerede”
”Bekir üçüne de bakar. “Son defa soruyorum, bey iblisi nerede? Kendi yarattığın o zindana girdin mi zaten bir daha çıkamazsın, hiç düşünmedin değil mi? Yarattığınız o adalet bir gün gelecek sizi yargılayacak, kurduğun adaletinizle yargılanacaksınız, o zindana attığınız adamların etlerini, o insan başı büyüklüğündeki cardonların nasıl lime lime edip yiyip bitrdiyse, sizi de bitirecek, bu sizin adaletiniz.”