Bir Ormandır İnsan _{Ağaç-Doğa-İnsan Analojisi}

Seçme Dörtlükler

Hayat ve üstünlük, bir hak ediş değil, rantiye,
Tanrısal bir iyilik, ikram, ihsan ve hediye.
Donatılıp desteklenip, atandın dünyaya işte,
İmar, barış, iyilik dolu medeniyet göreviyle.

Sanayi devriminden önce tek kaynak odun kömürü,
Ağaç kurtuldu insanın ‘daha yok mu?’ hırsından ötürü.
İnsan buldu taşkömürü, petrol ve doğalgazı,
Az kalsın ağacın kendisi de gölgesi de yok olacaktı.

İki güç yönetir insanları ve dünyayı,
Biri silah gücü, diğeri düşünce savı.
Anla ki sonunda barış geliyorsa savaşın ardından,
Savaş çıkmasını engelleyecek düşünce noksanlığından.

Yaşanan olumsuzluklar, kırgınlıklar ağır bir yüktür omuzda,
Hep taze tutarak taşımaya değmez birçoğu hayat boyunca.
Bağışlamayarak kendini koruduğunu sansan da,
Özgür kalmak istiyorsan öfkenin esaretinden, bağışla.

Ucunda mutluluk olan yola koyulduğunda,
Güneş tenini başlar daha fazla yakmaya.
Soğuksa üşütür ruhunu, yolundan alı koymaya.
Mutluluk mu? Yolda yaşadıklarından hemen sonra.