Bir Edebiyat Öğretmeninin Anıları

İnsan isterse, hayaller de gerçek olabilir! Nasıl mı?: Devletlerin, toplumların ve insanların, birbirleriyle savaşmalarını terk edip, sefaletle ve cehaletle, savaşmalarıyla!.. Çünkü sefaletin ve cehaletin olduğu yerde, hiçbir güzellikten söz etmek mümkün, değildir! Şayet insanlar, toplumlar, devletler ve hükümetler: Birbirleriyle savaşmayı bırakıp, yeryüzünden sefalet ve cehaleti yok etmek için savaşmayı ilke ve amaç edinirlerse, insanlar mutlu, yeryüzü cennet, olur! Bu dünyanın cenneti: Bu iki düşmanın olmadığı, yerdir! O halde: İnsanların, toplumların ve hükümetlerin en başta gelen görevleri, bunları ortadan kaldırmak için savaşmak, olmalıdır! Bir bakıma, insan mutluluğunu engelleyen bu iki düşmanla savaşmak en kutsal bir, görevdir! Bilinçli ve eğitimli insanlardan meydana gelen toplumlar her yönden kalkınmış, toplumlardır! Çünkü: Bir toplumun kalkınması, eğitilmiş insan gücüyle, doğru, doğru orantılıdır!

Sonuç olarak: Uygar insanlarla bir arada yaşamak, dünyanın, cenneti; Cahil insanlarla bir arada yaşamak ise; Dünyanın cehennemidir!

Benim amacım: Duygu, düşünce ve hayallerimi, unutamadığım anılarımı, insanlarla paylaşmaktır.