Bir Alevilik Yolu : Ahilik

Bu çalışmada şunlar saptanmıştır;

Ahiliğin, İslam ve Ortadoğu kültürleriyle beslenerek oluşmuş Türk kurumu olduğu;

Ahiliğin, Hz. Ali ve Ehlibeyt’e dayanan Oniki İmamcı temelde bir Alevilik yolu olduğu;

Uygurlar dönemindeki ekonomik başarıyı Türkiye Selçukluları döneminde dahi geliştirmiş bir deneyim ve birikimle uygulayarak Anadolu’yu dünya ticaretinin merkezi durumuna getirdikleri, Selçuklu kalkınması ve uygarlığının gerçekten Ahiliğin bir marifeti olduğu;

Ahilerin, Anadolu’da uluslaşmayı sağladıkları, yabancı güçlere karşı ulusal direnmede uluslaşmanın ve bağımsızlaşmanın öncülüğünü yaptıkları;

Kişilik eğitimi olan “nefis terbiyesi“ yoluyla kişileri ve giderek toplumu eğiterek demokratik, dayanışmacı, paylaşmacı ve emeği, işi, üretimi öne çıkaran bir düzen amaçladıkları;

Konar-göçer Türk / Türkmen halkı yerleşik yaşama geçirdikleri, üretime soktukları ve kent üretim ilişkilerinin öncülüğünü yaptıkları;

Sosyal güvenliği kurumlaştırarak Türk toplumunun yaşamına kazandırdıkları;

Ekonomik üretimi temel aldıkları, insanları iş içerisinde eğiterek üretici kıldıkları, meslek sahibi ettikleri, üreticiliğe ve çalışmaya dayanan yaşantıyı insan ve toplum yaşamının esası durumuna getirdikleri;

Osmanlı’daki “aşiretten imparatorluğa“ dönüşümün yaratıcılarının Ahiliğin üretimcilik ve ekonomik ölçekte örgütlenme anlayışı olduğu...