Ben’imle Barış

Doğduğumuz andan itibaren kendimizi sevmekle başladı hikayemiz… Çocuk olduk, etraftaki her şeyi sevmekle devam etti… İnsanları, insan olmayanları, çiçekleri, böcekleri (en çok uğur böceğini) cansız olan oyuncakları da…

Biraz büyüdük; ilk kendimizden vazgeçtik. Sonra çevredekilerle başladı savaşımız…

Kendimizi tanımaktan korktuk. Kendimizi tanısak bilirdik ki, sorumluluk alacak, iyileri kendimiz üstlenirken; kötülerden sorumlu tutacağımız kimseyi bulamayacaktık… Kaçtık, kaçabildiğimiz kadar… En büyük savaş ben ileydi, kırgınlık, öfke de… İşte bu sebepten istedim ki; kapaktaki ayıraç Aynalı Baykuş sizin yol haritanız olsun…

Kitabı elinize aldığınızda, öncelikle aynada kendinize bakın; ister madde olan güzelliğe, ister iç güzelliğinize... Gördüğünüz suretle barışın istedim. Baykuş da rehberlik etsin size; görmediklerinize, duymadıklarınıza…

Bilgeliği geçsin fikirlerinize, ruhunuza…

Birbirimizi ve ile değil, ile ile seveceğimiz Aşk'lar yaşamak nasip olsun... Ve'de bireysellik varken, ile'de birbiri içinde kaybolmak vardır…