Aşkın Nuru

Hayatın benim için kazdığı çukurlara düştüğüm doğrudur. Ben o çukurlardan, Aşka olan ümidimle çıktım. Vazgeçtiğimde hep bir el uzandı bana. Ve benden vazgeçmedi asla. Perdelenmiş gözlerimi açtı, Aşkla dokundu şakaklarıma. ‘Geçecek her şey, bu da geçecek üzülme’ der gibi sarmaladı ruhumu.  
Canıma can katıp, can suyumu Aşk eyledi.  Meşrebimi, Aşkı ile temizledi. Dudaklarımdan dökülen her bir heceye Aşkı, şanıyla giydirdi. Yürü dedi Aşkla, Aşkla bilinmek isteyenim. Avazın çıktığı kadar anlat. Aşkla dokunduğun her bir gönül parlayacak.  İnsanlık elbisesini giyinen her bir ruh parçası, Aşkın sırrına vakıf olacak.  Oku, gönül gözüyle sana öğretileni, Oku Aşk olmanın manasını. Aşkla seyre dal yolcunun yoluna. Şifa akla değil, kalbe giden muhabbettedir. Serptim kendimden, bana serptiklerinden. Her şeye kâdir olandan, en güzelinden. 
Oku bu kitabı seslenişi vardır, Aşkla niyaz eder, duaları vardır. Kelâma gelmemiş, sevinçleri ve kederleri, yüreğinde sakladığı sırları vardır. Aşka meyledene, gönlü Aşk olana, mesajları vardır. Oku bu kitabı, Hak’tan selâmı vardır.  Sonu yok cümlelerin, sonu yok ki sonsuzluğun. 
Şimdi söyle bana, sana Aşkla gelen bu satırlar sence bir tesadüf mü?