Anılarda Yalnızlar _{1940-60 Arası Türkiye Mimarlık Ortamına Bir Yolculuk}

Mimarlık, mühendislik, şehircilik, kentleşme, endüstri ürünleri tasarımı, peyzaj tasarımı, arkeoloji, kültür, sanat vb. konu başlıklarında kitaplar yayımlayan YEM Yayın’ın, Anılarda Yalnızlar adlı kitabının yeni baskısı çıktı.

1930-40 yılları arası, Türkiye'deki mimarlık eğitiminde ve Türk Mimarlığı'nda önemli bir yer tutar. Cumhuriyet Devrimleri'nin büyük bir kısmı bu dönemde gerçekleşmiş, 1933 yılında, “Üniversite Reformu” ile Darülfünun İstanbul Üniversitesi'ne dönüşmüş, Güzel Sanatlar Akademisi'nde gelenekçi çizgi terk edilerek modern anlayışa geçilmiştir. O yıllar İTÜ Mimarlık Fakültesi'nin de temelinin atılmaya başlandığı yıllardır. Bu dönemde eğitim gören öğrenciler yenilikçi ve devrimci bir ortamda yetişmişlerdir.

Necati İnceoğlu bu kitabında, Türkiye’nin mimari akademik hayatının 1930-60 arasındaki günlerini yaşamış olan önemli isimlerin tanıklıklarına başvuruyor. Necati İnceoğlu’nun bire bir konuştuğu, Türkiye’deki mimarlık eğitiminin öncü isimleri olarak bilinen Harika Söylemezoğlu, Prof. Kemal Ahmet Arû, Prof. Doğan Erginbaş, Bülent Çetinor, Doğan Tekeli, Prof. Maruf Önal, Radi Birol, Abdurrahman Hancı, Prof.Dr. Bülent Özer, Prof. Doğan Kuban, Süheyl Furgaç, Prof.Dr. Bedrettin Pars, Prof. Şazi Sirel, Prof. Nezih Eldem, Prof.Dr. Ferhan Çeçen ve Prof. Muzaffer Sudalı hem anlattıkları hem de yaşam öyküleriyle döneme ayna tutuyorlar.

Maruf Önal anlatıyor: “Bruno Taut öğrencileriyle iyi ilişki kurmak isterdi. Taut’la projeyi bitirdik. Taut hastalandı, proje için çamlık içindeki evine ziyarete gittik, projeyi de göstereceğiz. Duvarlarda projeler asılı, kimisi sağ sol, kimisi baş aşağı. Meğer projeyi yapınca öyle de bakarmış; ‘özellikle vaziyet planı değişik yönlerden nasıl görünüyor?’ diye. Japon tarzındaki evi Emin Vafi Korusu’ndaydı. ‘Gelsinler projelerine burada bakayım’ demiş. Çok sevecen, sıcakkanlı, yetiştirmek için çırpınırdı. Akademi’nin üstünde bürosu vardı. Dil-Tarihi ve Trabzon Lisesi’ni orada çizdi. Atatürk’ün katafalkını nerede çizdi bilmiyorum. Ölümü bizi çok sarstı…”